Hadacol Tremblers Roots - Western Swing De Kleine Notenlaar Dendermonde (07-09-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: De Kleine Notelaar info artist: Hadacol Tremblers © Rootsville 2022

Na een welverdiende vakantie snakte ik toch naar een goede portie live-muziek. Dat dacht ik maandag al te vinden in de Banana Peel, maar daar dacht mijn “bluesmobiel” anders over. In panne op 100 meter van de juke joint, hoeveel pech kan een mens hebben. Laten takelen dus om nadien te weten te komen dat je garage nog tot het einde van de week gesloten is wegens vakantie. Dat zal de” blues” zijn zeker?

Gelukkige kan een mens rekenen op een stel goede vrienden, die mij een wagen ter beschikking stelden, waardoor ik toch nog een aantal optredens kon meepikken. Waarvoor mijn eeuwig dank Tom, merci ! Hierdoor kon ik richting Dendermonde tuffen voor het optreden van de Hadacol Tremblers, en dit in het mooie kader van De Kleine Notelaar te Vlassenbroek, kunstenaarsdorp in een bocht van de Schelde.

Dit viertal is een moderne combo uit Antwerpen, geïnspireerd op Western Swing, het geluid dat in de jaren dertig en veertig de dancehalls van Texas overspoelde. De mannen gingen de uitdaging aan om de sound van vroeger weer tot leven te brengen. Met trucjes op viool, gitaar, banjo, lapsteel en contrabas, wordt deze muziek hot, de nummers komen hard aan en dansen is onvermijdelijk. Hun repertoire bestaat uit deuntjes van onder meer Bob Wills (de King of Western Swing), Milton Brown, de Farr Brothers of Merle Travis. Tijd voor een feestje dus. Steven Hollanders (gitaar en zang), Kris Laukens (viool en zang), Jurgen De Wilde (banjo, gitaar, lapsteel en zang) en Kurt Lens (contrabas en zang), zijn het viertal dat hiervoor zou zorgen.

Ondanks de aangekondigde regen (die er uiteindelijk niet is gekomen) zat het terras lekker vol. Geen fans van de Champions League maar wel muziekliefhebbers in hart en nieren en ze kregen meer dan gelijk want het zou het zeer fijne avond worden. Het instrumentaaltje ‘Crafton’s Blues’ opende de avond gevolgd door ‘Know How To Truck And Swing’ van The Moderne Mountaineers.  De vier, netjes in een cowboyhemd geperst hadden er duidelijk zin in, net als wij en ik dacht er aan dat ik beter mij Steson had opgezet en mijn boots had aangetrokken. Men waande zich snel in één of andere dancehaal in Texas on a Saturday night. ‘Miss Molly’, het alom gekende ‘Deep Elem Blues’ of ‘Along The Navajo Trail’ klonken zoals ze moeten klinken. Alles werd uit de kast gehaald tot jodelen en fluiten toe, zoals bij het schitterend gebrachte ‘Shine On Harvest Moon’ een song dat ondertussen als meer dan 100 jaar oud is.

We hadden hier te maken met vier muzikanten die weten waar ze bezig zijn en ondanks ze allemaal op hoog niveau hun ding deden, wil ik toch een pluim uitdelen aan Kurt op viool, die man is onvoorstelbaar goed en geeft zich de volle 100 procent en meer. Geweldig gewoon. Ondertussen bleven ze de ene knappe song na de andere richting terras spuien, denk maar aan ‘Divorce Me COD’ van Merle Travis, ‘Country Boy’ van Little Jimmy Dickens, ‘Milk Cow Blues’ van ‘Bob Wills om uiteindelijk de set af te sluiten met een leuk instrumentaaltje ‘Lone Star Rag’ van diezelfde Bob Wills. Nou, deel één was al meer dan geslaagd.

Na een zeer korte pauze, zette ons viertal hun zegetocht verder en openden deel twee met ‘China Town’ en ‘Drunkard’s Blues’ dat eigenlijk niets anders was dan ‘St James Infirmary’. Maar wat een leuke versie was me dat. Geregeld werd ook de lapsteel gebruikt en werd duchtig op de kazoo geblazen. Niet enkel de aanwezigen amuseerden zich maar ik zag dat de jongens op het podium, niet enkel het beste van zichzelf gaven maar daarenboven er zelf ook heel veel van genoten. Speelplezier spatte van het kleine podium daar in de Kleine Notelaar.‘You’ve Got That Thing’, ‘Nails In My Coffin’ van Ernest Tubbs, ‘Everybody’s Trucking’ of ‘Tulsa’ van alweer Bob Wills brachten ons stilaan naar het einde van deze leuke avond.

De boys mochten echter niet onmiddellijk vertrekken of wat dacht je. Er zouden bissers komen en die kregen we ook , startend met ‘Goodnight Irene’ van Leadbelly, nummer dat door het publiek met veel enthousiasme werd meegezongen om uiteindelijk te besluiten met het swingende ‘Jesse Polka’, een nummer met een zeer hoog Tex-mex gehalte.

Bij deze was het doek gevallen over deze schitterende avond. Muziek waar een mens blij van wordt gebracht door muzikanten die weten waar ze mee bezig zijn en een publiek dat meer dan genoten heeft. Merci Eli, om deze gasten naar Vlassenbroek te halen, het was een zeer fijne avond.

Marcel